JAK NATURALNIE RADZIĆ SOBIE Z GORĄCZKĄ

Przede wszystkim rzecz najważniejsza: gorączka jest dobra.
To oznaka, że organizm walczy. W stanie podwyższonej temperatury ciała mobilizują się wszystkie siły odpornościowe organizmu – naszemu układowi immunologicznemu załącza się czerwone światło. Dlatego do 38 stopni należy dać organizmowi działać i pod żadnym pozorem nie zbijać gorączki. Niektórzy twierdzą, że 39 to jeszcze nie powód, żeby podejmować jakiekolwiek kroki, ale według mnie to już sport ekstremalny – szczególnie dla chorego. Przedział dla dzieciaczków (do 3 roku życia) jest nieco wyższy, niż u dorosłych. 38,5 to temperatura najwyższej mobilizacji przeciwciał. Tak więc Rodzice: keep calm!

Temperatura wzrosła i co dalej? Są dwie opcje:
1) chory ma zimne dłonie, stopy i dreszcze, za to rozpalone czoło
2) ciało jest rozpalone, a na policzkach pojawiają się wypieki

Etap 1) W tym przypadku chorego należy dogrzać!
Tak żeby uzyskać stan 2. Dopiero wtedy można pomyśleć o okładach.
U dzieci w tym przypadku usta mogą zrobić się fioletowe, a na skórze może ukazać się siateczka naczyń krwionośnych. Wygląda dość makabrycznie, ale bez paniki – to tylko reakcja naczyń włosowatych. W etapie 2 zwykle ustępuje. Jak dogrzewać? Najlepiej obłożyć chorego kołdrami i kocami – na cebulkę – a stopy ubrać w skarpetki. To wszystko. Nie polecam wkładania swetrów i kamizelek, bo zaraz trzeba będzie to wszystko zdejmować. A z lejącym się przez ręce i zmęczonym „pacjentem” sprawa nie jest ani łatwa ani komfortowa.

Etap 2) Dłonie i stopy nabrały temperatury, fiolet z ust odpuścił, dreszcze ustały – możemy działać.

•  Przede wszystkim okłady – na kark, wątrobę (po prawej stronie, mniej więcej na wysokości "końca żeber") stopy, nadgarstki, na łokciach, pod kolanami i w pachwinach. Wszędzie tam, gdzie krew przepływa płytko pod skórą i gdzie można ją ochłodzić. Z czego okłady? Idealnie z octu jabłkowego domowej roboty (sklepowy się do niego nie umywa). Nie trzeba go rozcieńczać, ponieważ jest łagodny. Lejemy ocet na wilgotny ręcznik i przykładamy w odpowiednie miejsce. Taki okład wyciąga gorączkę
  i jednocześnie przekazuje do organizmu wiele dobroci.
  Jeśli pod ręką mamy jedynie zwykły ocet spirytusowy, mieszamy go z wodą w proporcjach 1 część octu na 4 części letniej wody. Moczymy w tym ręcznik, wyciskamy i przykładamy. Od biedy okład można zrobić z samej wody – wszystko, byleby chłodzić. Rzecz superważna – okłady muszą być chłodne - nigdy zimne!
•  Jeśli okłady to za mało, z pomocą przyjdzie kąpiel w letniej wodzie. Takiej, żeby chory czuł się komfortowo
  i żeby jednocześnie chłodziła – temperaturę wody trzeba dobrać indywidualnie do chorego.
•  Do tego pić, pić, pić i jeszcze raz pić. Żeby się nie odwodnić! Co pić?
  - letnią wodę
  - napar z kwiatów bzu czarnego – przestudzony, małymi łykami
  - sok z brzozy
  - napar z kwiatów lipy (potem bezapelacyjnie zostać w łóżku)
  
  

PRZEPIS NA OCET JABŁKOWY według Stefanii Korżawskiej:

składniki:

• Skórki z 1 kg jabłek (ważne! jabłka muszą pochodzić z zaufanego źródła, nienaładowane pestycydami i innym dziadostwem. Dlaczego? Bo najwięcej chemii znajduje się w skórce i bezpośrednio pod nią)
• 1 litr wody – chłodna, przegotowana
• 4 łyżeczki cukru (idealnie brązowy) lub miodu (1 łyżeczka na 250 ml wody)

Wykonanie:

• Skórki z umytych jabłek wrzucamy do słoja
• Zalewamy chłodną, przegotowaną i osłodzoną wodą
• Przykrywamy ściereczką, obwiązujemy
• Odstawiamy w ciepłe miejsce na 4 tyg (minimum)
• Od czasu do czasu mieszamy drewnianą łyżką
• Fermentacja dobiegnie końca, kiedy roztwór przestanie się pienić
• Zlewamy do butelek przez gazę
• Przechowujemy w chłodnym miejscu
• Ocet jabłkowy nie psuje się, ponieważ sam w sobie jest konserwantem
• Jeśli na jakimś etapie na wierzchu pojawi się pleśń, całość należy wylać

• Jeśli po 4 tygodniach ocet nadal fermentuje – czekamy spokojnie, aż przestanie